Το έργο είναι ασπρόμαυρο άτιτλο χαρακτικό του Χρήστου Καπράλου, ενός από τους σημαντικότερους γλύπτες του μοντερνισμού στην Ελλάδα (1909-1993). Παριστάνονται δύο καθιστές φιγούρες μετωπικά προς το θεατή. Οι μορφές είναι παραμορφωμένες, χωρίς χέρια, με "ατροφικά" κάτω άκρα και σχηματοποιημένα κεφάλια που παραπέμπουν σε κυκλαδικά ειδώλια. Ο Καπράλος εμπνέεται, τόσο στα σχέδια όσο και στα χαρακτικά και τα γλυπτά του, από τον ευρωπαϊκό μοντερνισμό, τη σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας, αλλά και από την αρχαία ελληνική τέχνη και μυθολογία, δημιουργώντας ένα προσωπικό εικαστικό ιδίωμα, που τον έκανε διάσημο και στο εξωτερικό. Αναζητά αρχέγονα, πρωταρχικά και καθολικά στοιχεία έκφρασης στην τέχνη του, που είναι ανθρωποκεντρική.