Η φωτογραφία μπορεί να αξιοποιηθεί στο μάθημα της ιστορίας για τη γνωριμία των μαθητών/τριών με το χώρο από όπου ο Αιγέας είχε τη δυνατότητα να παρακολουθεί την κίνηση των καραβιών. Το χώρο από όπου όταν αντίκρισε στο βάθος του ορίζοντα το πλοίο με τα μαύρα πανιά, πήδηξε στο πέλαγο, που από τότε πήρε το όνομά του, Αιγαίο.
Η εικόνα αποδίδει το μεγαλείο του χώρου αλλά και τη σημαντική γεωγραφική θέση του, αφού ήταν το πρώτο σημείο που έβλεπε κανείς πλέοντας από τις Κυκλάδες ή τη Μικρά Ασία προς τον Πειραιά και από εκεί περνούσαν για τελευταία φορά όσοι έφευγαν με πλοίο από την Αττική. Αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος που ο χώρος επιλέχθηκε από τους Αθηναίους για να τιμηθεί ο θεός Ποσειδώνας, ο δεύτερος διεκδικητής της ονοματοδοσίας της πόλης τους, για τον οποίο μάλιστα χτίστηκαν διαδοχικά δύο ναοί. Πρώτος σχεδιάστηκε ο μεγαλοπρεπής Ναός του Ποσειδώνα στις αρχές του 5ου αι. π.χ.. Ο υπό κατασκευή αυτός ναός δεν ολοκληρώθηκε ποτέ αλλά καταστράφηκε από τους Πέρσες στα 480 π.χ. ενώ ο δεύτερος χτίστηκε στα μέσα του 5ου αιώνα π.χ. με διαταγή του Περικλή.
Ένα ακόμη στοιχείο της φωτογραφίας σχετίζεται με την αρχιτεκτονική των ναών. Η εστίαση του φωτογραφικού φακού στη λεπτομέρεια των σπονδύλων δίνει τη δυνατότητα αξιοποίησής της σε μια συζήτηση γύρω από τον τρόπο που οικοδομούνταν οι μεγαλοπρεπείς ναοί της αρχαιότητας. Για τους περισσότερους από αυτούς, οι κίονες τους αποτελούνταν από κομμάτια, τους σπόνδυλους. Τα κομμάτια αυτά τοποθετούνταν και ενώνονταν μεταξύ τους ενώ μετά το τέλος των εργασιών και την ανύψωση του κίονα δεν ήταν ορατά, αφού καλύπτονταν με ελαφρό επίχρισμα.
Ένα επιπλέον ζήτημα που εγείρει η συγκεκριμένη φωτογραφία αφορά αυτό της συντήρησης και προστασίας των αρχαίων οικοδομημάτων, αφού όπως έχει καταγραφεί και για την περίπτωση του ναού του Ποσειδώνα στην περιοχή του Σουνίου κομμάτια του αποσπάστηκαν και μεταφέρθηκαν είτε σε μουσεία είτε σε ιδιωτικές συλλογές, ενώ σπόνδυλοι κιόνων από το ναό έχουν εντοπιστεί στη Βενετία, Γερμανία και Αγγλία.