Πρόκειται για απόσπασμα απο το έργο του Μιλτιάδη Μαλακάση (1869-1943). Το 1888 γράφτηκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, χωρίς ποτέ να ολοκληρώσει τις σπουδές του. Στην Αθήνα, μπήκε στους φιλολογικούς κύκλους και στα κοσμικά σαλόνια (Αθηναϊκή Λέσχη), σχετίσθηκε με τον Παπαδιαμάντη και άρχισε να δημοσιεύει ποιήματά του σε διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά και εφημερίδες («Εβδομάς», «Παναθήναια», «Εστία», «Τέχνη», «Άστυ», «Διόνυσος», «Ακρόπολις» κ.ά.). Το 1899 τύπωσε την πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο «Συντρίμματα», αφιερωμένη στον συμβολιστή ποιητή Ζαν Μορεάς (φιλολογικό ψευδώνυμο του Ιωάννη Παπαδιαμαντόπουλου), μέσω του οποίου ήρθε σε επαφή στο Παρίσι με το γαλλικό πνευματικό κόσμο της εποχής. Το 1924 τιμήθηκε με το Εθνικό Αριστείο Γραμμάτων και Τεχνών για την προσφορά του στα ελληνικά γράμματα και το 1932 εκλέχτηκε πρόεδρος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών. Τα ποιήματά του διαπνέονται από θερμό αίσθημα και αγνό λυρισμό, ενώ οι στίχοι του διακρίνονται για τη μουσικότητα, την κομψότητα και την επιγραμματική δύναμή τους. Επηρεάστηκε έντονα από το Μορεάς, αξιοποιώντας στο έργο του στοιχεία ρομαντικά στην αρχή και κατόπιν παρνασσιστικά, συμβολιστικά και νεοκλασσικιστικά. Παράλληλα, ασχολήθηκε με την ποιητική μετάφραση και την πεζογραφία. Αγωνίστηκε για την καθιέρωση της δημοτικής ως μέλος της εταιρίας «Εθνική Γλώσσα», που ήταν όργανο του δημοτικιστικού κινήματος. Το κείμενο "Γύρω σε μερικούς εκλεκτούς" αποτελεί απόσπασμα μεγαλύτερου έργου με τον τίτλο "Τριγύρω στο Θάνατο'" και έχει δημοσιευθεί στο περιοδικό 'Νουμάς", όργανο επίσης του Δημοτικισμού. Στο απόσπασμα διατυπώνονται παρατηρήσεις για γνωστά θέματα, όπως η φύση του ανθρώπου, η μακαριότητα, ο θάνατος, ενώ συγχρόνως επεκτείνονται σκέψεις του Νίτσε και του Φάουστ με φιλοσοφική και απαισιόδοξη διάθεση.