Με τίτλο ενότητας (ή και συλλογής) «Από τα Μεγάλα Ειδύλλια», το αλεξανδρινό φιλολογικό περιοδικό «Νέα Ζωή» —το οποίο προέκυψε από τον ομώνυμο αλεξανδρινό φιλολογικό Σύλλογο— ανθολογεί δύο ποιήματα του Σωτήρη Σκίπη: «Αιγιπάν» και «Ο Νάρκισσος». Ο δημοτικιστής ποιητής, πεζογράφος, δραματουργός, μεταφραστής και δημοσιογράφος Σωτήρης Σκίπης (1881-1952) δημοσιεύει δύο αρκαδικής έμπνευσης ποιήματα στο τεύχος 5 του τόμου 12, 1924, σελ. 2-8. Ο αρκαδισμός αναφέρεται στην ειδυλλιακή ζωή των ποιμένων της Αρκαδίας κατά την αρχαιότητα, που προβάλλεται ως μία ουτοπία και ως το όραμα ενός φανταστικού χαμένου τόπου όπου οι άνθρωποι ζούσαν ευτυχισμένοι και ελεύθεροι στη φύση. Ένα όραμα όμως που διατηρείται ζωντανό στη σκέψη και τη μνήμη των ανθρώπων που αναπολούν και νοσταλγούν τη χαμένη ευτυχία της ‘φυσικής’ τους ζωής. Πατέρας της βουκολικής-ποιμενικής ποίησης θεωρείται ο Έλληνας ποιητής της Ελληνιστικής περιόδου Θεόκριτος (310-250 π.Χ.). Είναι ο πρώτος που έγραψε ποιήματα με τίτλο «Ειδύλλια». Από αυτά εμπνεύστηκε ο Βιργίλιος (70-19 π.Χ.) για να γράψει στα Λατινικά δέκα ποιητικά αριστουργήματα της βουκολικής ποίησης, γνωστά ως «Εκλογές» ή «Βουκολικά». Κατά τη διάρκεια της Αναγέννησης και του Διαφωτισμού η ευρωπαϊκή κουλτούρα επηρεάζεται βαθύτατα από τον αρκαδισμό.