Πρόκειται για ποίημα που γράφτηκε από το Θεόδωρο Κοντομίχαλο και είναι δημοσιευμένο στο "Ημερολόγιον Σκόκου" το 1913. O Κωνσταντίνος Φ. Σκόκος (1854-1929), Κυκλαδίτης στην καταγωγή, κυκλοφόρησε στην Αθήνα έναν μικρό τόμο με τίτλο "Γελοιογραφικόν Ημερολόγιον του έτους 1886", με σκοπό να παρουσιάσει κάτι καινούργιο στο αναγνωστικό κοινό. Σταδιακά, το Ημερολόγιο Σκόκου γίνεται το δημοφιλέστερο έντυπο της εποχής του, καθώς στις σελίδες του φιλοξενεί τα πιο σημαντικά ονόματα της σύγχρονής του ελληνικής λογοτεχνίας και παρουσιάζει τη λογοτεχνική παραγωγή των χρόνων του. Μετατρέπεται δηλαδή σε "Εθνικόν Ημερολόγιον", όπως μετονομάστηκε λίγο αργότερα, το 1891. Το ποίημα περιγράφει τη "Λαντέρνα" με το ρομαντικό σπιτάκι που βρίσκεται μπροστά στον κόλπο του Αργοστολίου και συνοδεύεται από τη σχετική εικόνα. Αναφέρεται σε ένα είδος αποστασιοποίησης "από τις ασχήμιες του κόσμου" και τη συνειδητή επιλογή της μοναξιάς ως μέσου απόδρασης και βίωσης θετικών συναισθημάτων.