Η προσωπογραφία του εθνικού ποιητή, Διονυσίου Σολωμού, φιλοτεχνημένη από τον Γεώργιο Ιακωβίδη μπορεί να αξιοποιηθεί διδακτικά στη Νεοελληνική Λογοτεχνία, όπου εντασσόμενη σε φύλλο εργασίας και πλαισιωμένη με δραστηριότητες διερευνητικής και συνεργατικής μάθησης με παράλληλη ανάγνωση αποσπασμάτων από το κεφάλαιο «Ο Σολωμός και η καλλιέργεια του κριτικού πνεύματος» (στο έργο του Γιάννη Δάλλα, «Σκαπτή Ύλη, από τα σολωμικά μεταλλεία») και από το κεφάλαιο «Διονύσιος Σολωμός, Ρομαντική ποίηση και ποιητική. Οι γερμανικές πηγές» (στο συλλογικό έργο « Εισαγωγή στην ποίηση του Σολωμού»,επιλογή κριτικών κειμένων, επιμέλεια Γιώργος Κεχαγιόγλου) αναδεικνύει τη στοχαστική, σχεδόν φιλοσοφική ποίηση του Διονυσίου Σολωμού από το τέλος του 1828 και μετά. Στη Νεοελληνική Γλώσσα η διδακτική αξιοποίησή της επιδιώκει την κατανόηση του τρόπου που περιγράφεται ένα πρόσωπο και ειδικότερα πώς αποδίδονται τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του προσώπου, ποια οπτική γωνία επιλέγεται από τον πομπό, τι σχόλια περιέχει η περιγραφή, και αν τα σχόλια είναι ανάλογα της οπτικής γωνίας που έχει επιλέξει ο πομπός. Επίσης μπορεί να αξιοποιηθεί διδακτικά στην Αισθητική Αγωγή, στην ενότητα της Ζωγραφικής, όπου η συγκεκριμένη ελαιογραφία μπορεί να αποτελέσει την αφόρμηση για να γνωρίσουν οι μαθητές τον ζωγράφο Γεώργιο Ιακωβίδη και ειδικότερα να προσπαθήσουν να αντιληφτούν τον ρεαλισμό του και τον τρόπο με τον οποίο υπηρέτησε την προσωπογραφία οδηγώντας την σε εξωτερική τελειότητα.