Το αντικείμενο αυτό είναι άρθρο του γλωσσολόγου Μένου Φιλήντα στο Φιλολογικό περιοδικό ΝΟΥΜΑΣ. Ο Μένος Φιλήντας (Αγαμέμνων Φιλανθίδης) γεννήθηκε στην Αρτάκη Κυζίκου (1870-1934). Ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του στο Διδασκαλείο της Θεσσαλονίκης, η οποία ήταν τότε τουρκοκρατούμενη και εργάστηκε ως δάσκαλος σε διάφορες πόλεις της Τουρκίας μέχρι το 1915 που ήρθε στην Ελλάδα (εκεί φυλακίστηκε δύο φορές). Υπερασπίστηκε θαρρετά από νωρίς τη δημοτική, πολέμησε γι’ αυτή και αυτό υπηρέτησε με το έργο του. Ήταν από τους 3-4 θεμελιωτές της λαϊκής γλώσσας. Δάσκαλος με ταλέντο γλωσσολόγου. Στα 1901 βραβεύτηκε σε γλωσσικό διαγωνισμό της εφημερίδας «Άστυ», προκηρυγμένο από τον Ψυχάρη, με το έργο του «Γραμματική της ρωμαίικης γλώσσας», την οποία είχε στείλει για να κριθεί «ένας κάποιος Μενέλαος Φιλήντας που κάθεται στην Αφτάνη του Μαρμαρά» (19/10/1901). Έφτιαξε τη Γραμματική του, που για χρόνια στάθηκε το μοναδικό καταφύγιο των δημοτικιστών, χωρίς βοηθήματα και μακριά από τις βιβλιοθήκες. Είχε το θάρρος και την τύπωσε σε δύο τόμους. Ο πρώτος τόμος «Φωνολογία και Γραφή» το 1907 και ο δεύτερος «Μορφολογία και ετυμολογία» στα 1910. Ο πρώτος που ζήτησε την καθιέρωση της λατινικής γραφής και αργότερα την κατάργηση των τόνων και των πνευμάτων. Ο Φιλήντας ήταν από τους δημοτικιστές που έδειξε το μεγαλύτερο θάρρος την πρώτη δεκαετία του προηγούμενου αιώνα. Οι άλλοι ζούσαν έξω και ήταν εύποροι, αυτός φτωχός, όπως και κάποιοι άλλοι παραμέρισαν την πείνα και θυσίασαν τη θεσούλα τους για χάρη της Ιδέας (δημοτική γλώσσα). Έγραφε στο «Νουμά», συνεργάστηκε με τα περισσότερα αθηναϊκά περιοδικά, καθώς επίσης με έντυπα της Κωνσταντινούπολης, δημοσίευσε και εξέδωσε γλωσσολογικές μελέτες, πεζογραφήματα και ποιήματα. Είχε και τη στήλη «Χατζιδάκη ΕΛΕΓΧΟΣ» όπου δε δίστασε να μετρηθεί με τα πιο δύσκολα προβλήματα της γλωσσολογίας και κάποιες φορές να βγει και νικητής.