Πρόκειται για κείμενο του Ηλία Βουτιερίδη, δημοσιογράφου, λογοτέχνη και γνωστού δημοτικιστή, το οποίο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Νουμάς" το 1919. Το κείμενο αναφέρεται στη λογοτεχνική παραγωγή του 1918, έτους λήξης του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, που κρίθηκε φτωχή από ορισμένους, γιατί δεν ήταν εμπνευσμένη από τον πόλεμο. Ο συγγραφέας του κειμένου ασκεί κριτική στην άποψη πως ο λογοτέχνης και ο κάθε είδους καλλιτεχνικός δημιουργός πρέπει οπωσδήποτε να επηρεάζεται από τα επίκαιρα γεγονότα της εποχής του, ακόμη και αν είναι τόσο σημαντικά όπως ο πόλεμος. Θεωρεί πως η ποιότητα της λογοτεχνικής παραγωγής κρίνεται πάντα από την αντοχή της στο χρόνο και όχι από το αν είναι εμπνευσμένη ή όχι από τα όσα συμβαίνουν στον κόσμο γύρω μας. Το κείμενο τελειώνει με έναν κατάλογο της λογοτεχνικής παραγωγής του 1918.