Πρόκειται για εικόνα του επισκόπου Βρεσθένης Θεοδώρητου, αγωνιστή της επανάστασης του 1821 και πολιτικού προσώπου των πρώτων ελεύθερων χρόνων του νέου ελληνικού κράτους. Γεννήθηκε το 1787 στη Νεμνίτσα της Γορτυνίας. Αφού έλαβε τα πρώτα του γράμματα, μετέβη στα Βρέσθενα Λακωνίας όπου χρέη επισκόπου εκτελούσε ο θείος του Θεοδώρητος Α'. Εκεί συμπλήρωσέ τη μόρφωσή του και το 1813 χειροτονήθηκε επίσκοπος και διάδοχός του. Μυήθηκε ενωρίς στην Φιλική Εταιρεία και συμμετείχε ενεργά και ουσιαστικά στην επανάσταση από την έναρξή της. Πολέμησε μεταξύ άλλων στο Βαλτέτσι, στα Βέρβαινα και στα Δολιανά. Έχαιρε ιδιαίτερης εκτίμησης μεταξύ των μεγαλύτερων αγωνιστών. Ο Κολοκοτρώνης τον προσφωνούσε : "καπετάν δεσπότη". Εκτός από τη συμμετοχή του στα πεδία των μαχών παρακινεί με γράμματα τους Έλληνες των περιοχών που ήταν διστακτικές ως προς τη συμμετοχή τους στον αγώνα και οργανώνει την επιμελητεία στρατοπέδων. Συμμετέχει στις πρώτες προσπάθειες πολιτικής οργάνωσης των επαναστατημένων Ελλήνων αναλαμβάνοντας πρόεδρος της Πελοποννησιακής Γερουσίας (1821), αντιπρόεδρος του Βουλευτικού (1823), και αντιπρόεδρος της Β' Εθνοσυνελεύσεως. Απεβίωσε το 1843, πένης, κατά το παράδειγμα του μεγάλου Νικηταρά, δίχως να έχει καμίαν προσδοκία ή απολαβή υλική από την πατρίδα. Το τελευταίο του θέλημα όπως το εξέφρασε στο φίλο του Γενναίο Κολοκοτρώνη ήταν: "Αν θέλει το Έθνος ας λάβει φροντίδα των ιδικών μου. Εγώ δεν έχω τίποτε να τους μοιράσω παρά μόνον την ευχή μου". Είναι ένας ακόμα από την μακρά σειρά ιερωμένων-αγωνιστών όπως ο Άρτης Πορφύριος, ο Αθηνών Θεόφιλος, ο Έλους Άνθιμος, ο Σαλώνων Ησαΐας, ο Ρωγών Ιωσήφ, ο Αθανάσιος Διάκος (Αλαμάνα), ο Γρηγόριος Δικαίος - Παπαφλέσας (Μανιάκι), ο καλόγερος Σαμουήλ (Κούγκι) κ.ά., που θυσίασαν τη ζωή τους για την ανάσταση της πατρίδας.