Στο "γελοιογραφημένο πορτρέτο" του Δημητριάδη δεν εκφράζεται απλά μια πολιτική αντίληψη ή κατάσταση. Προκαλείται η κρίση καθενός όσο και η ευαισθησία του. Το αντικείμενο θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί και στις μεγάλες τάξεις του Δημοτικού, αλλά σίγουρα θα αξιοποιηθεί καλύτερα στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο, όπου οι μαθητές είναι πιο ώριμοι και έτοιμοι να ανταποκριθούν στα ερεθίσματα με την λογική επιχειρηματολογία και την έρευνα. Οι χρονολογίες που εμφανίζονται στην εικόνα (1912, 1913) παραπέμπουν πιθανότατα στους Βαλκανικούς πολέμους. Το σκίτσο είναι δυνατόν να αποτελέσει αφετηρία για "περιδιάβαση" στο κομμάτι αυτό της σύγχρονης Ιστορίας, για προβληματισμό, για συζήτηση και αναστοχασμό. Στο μάθημα της Αισθητικής αγωγής θα αιφνιδιάσει με τη δύναμη της σχεδίασης και του "λόγου" του.