Η μελέτη του βίου και του έργου του καθηγητή Κωνσταντίνου Σάββα μας βοηθάει στη διερεύνηση της εμφάνισης και της εξέλιξης των θεσμών ελέγχου της δημόσιας υγείας από τα πρώτα βήματα της διοικητικής οργάνωσης του ελληνικού κράτους, ως και την εποχή των Βαλκανικών πολέμων. Αυτή άρχεται από το ατελές "Ιατροσυνέδριο" της Αντιβασιλείας (1834) μέχρι και την εποχή που ο Βενιζέλος επισήμως αποφασίζει ότι το κράτος εν τέλει έχει την ευθύνη να μεριμνά για τη δημόσια υγεία. Εξετάζοντας εκείνη την εποχή, μπορούμε να αναφερθούμε στις συνθήκες και κανόνες υγιεινής που επικρατούσαν στους σχολικούς πληθυσμούς, τους κανόνες κατασκευής και λειτουργίας των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, την ατελή αντιμετώπιση των λοιμωδών ασθενειών και την αναμενόμενη υψηλή παιδική θνησιμότητα. Στη συνέχεια μπορούμε να ιδούμε τα μεγάλα βήματα προόδου που έγιναν, κατ' αρχή σε πολιτικό και θεσμικό επίπεδο και στη συνέχεια σε επιστημονικό και τεχνικό με την ευρεία εφαρμογή των εμβολιασμών και τις άμεσες θετικές συνέπειες.Πρωταγωνιστικό ρόλο σε όλες αυτές τις προσπάθειες είχε ο καθηγητής Κωνσταντίνος Σάββας. Τέλος, μελετώντας τον βίο του καθηγητή Κωνσταντίου Σάββα, θα φέρουμε τους μαθητές σε επαφή με αυτή τη σημαντική προσωπικότητα των δύο προηγούμενων αιώνων, στην οποία η Σχολική αλλά και η ευρύτερη δημόσια Υγιεινή στην Ελλάδα οφείλει πολλά.