Στο συγκεκριμένο μαθησιακό αντικείμενο παρουσιάζεται η εικόνα (το 2006) από την ανατολική όψη του γραφείου από τα Μεταλλεία Αντιμονίου Κεράμου, που βρίσκονται στην Κέραμο, της βορειοδυτικής Χίου. Αυτά τα ορυχεία αποτελούν ένα σπάνιο μνημείο της βιομηχανικής μας κληρονομιάς και τόπος ιστορικής μνήμης. Η ιστορία τους ξεκινά το 1897, όταν η Γαλλική εταιρεία Societe Anonyme des Mines de Keramos (Ανώνυμη Εταιρεία Μεταλλείων Κεράμου) κατασκευάζει τα κτίρια (διοικητήριο, χημείο, μηχανουργείο, οικία μηχανικού κ.α) μέσα στο δάσος της Κεράμου και την οικία του διευθυντή, αποθήκες και σκάλα φόρτωσης στην παραλία των Αγιασμάτων. Τα μηχανήματα είχαν παραγγελθεί στο μηχανουργείο Δρίτσα στον Πειραιά, από τον Γάλλο μηχανικό Pelloux (Πελλού), που διατέλεσε και πρώτος διευθυντής τους. Το εγχείρημα πέτυχε, και τα Μεταλλεία λειτούργησαν μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1910. Το 1940 δόθηκε άδεια επαναλειτουργίας του χώρου στην εταιρεία συμφερόντων Μποδοσάκη. Η λειτουργία των Μεταλλείων πραγματοποιήθηκε το 1949, με χρήματα του σχεδίου Μάρσαλ. Η νέα προσπάθεια άντεξε ως το 1954. Δυστυχώς η επαναλειτουργία των Μεταλλείων συνδέθηκε με θανάτους εργαζομένων εξαιτίας πνευμονολογικών νόσων λόγω κυρίως των ελλιπών μέτρων προστασίας στις στοές. Σήμερα τα κτίρια των Μεταλλείων ρημάζουν. Η οικία του διευθυντή στα Αγιάσματα έχει καταστραφεί σχεδόν ολοκληρωτικά, όπως οι αποθήκες και η εξέδρα φόρτωσης. Το 1998, παρουσιάστηκε στο «Ομήρειο» Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Χίου η μελέτη αποκατάστασης του χώρου και του γειτονικού εγκαταλελειμμένου οικισμού Λαρδάτο που εκπόνησε το Πολιτιστικό και Τεχνολογικό Ίδρυμα της ΕΤΒΑ (ΠΤΙ ΕΤΒΑ) - σήμερα Πολιτιστικό Ίδρυμα Ομίλου Πειραιώς (Π.Ι.Ο.Π), με σκοπό την ίδρυση μουσείου με την ονομασία "Μουσείο Παραγωγής Αντιμονίου". Δυστυχώς η μελέτη αυτή δεν πραγματοποιήθηκε. Έτσι η Βορειοδυτική Χίος έχασε την ευκαιρία να αποκτήσει έναν πόλο έλξης επισκεπτών, που θα συνέβαλλε στην συγκράτηση του τοπικού πληθυσμού και στην τουριστική ανάπτυξη της περιοχής.