Πρόκειται για αναπαραγωγή φωτογραφίας που απεικονίζει τον ποιητή Νικόλα Κάλα ή Νικήτα Ράντου (πραγματικό όνομα Νικόλαος Καλαμάρης). Ο Νικόλας Κάλας γεννήθηκε το 1907 στην Ελβετία από Έλληνες γονείς μεγαλοαστικής καταγωγής (από τη μητέρα του απογόνους παλαιάς φαναριώτικης οικογένειας). Σε μικρή ηλικία εγκαταστάθηκε στην Αθήνα και σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Από το 1924 ως το 1927 υπήρξε μέλος της "Φοιτητικής Συντροφιάς" από το έντυπο της οποίας πρωτοεμφανίζεται στα ελληνικά γράμματα ως κριτικός. Το 1933 εκδίδει (ως Νικήτας Ράντος) την πρώτη του συλλογή με τίτλο "Ποιήματα". Από το 1934 αρχίζει τις επαφές με διανοούμενους στο Παρίσι όπου σχετίστηκε με κύκλους των Γάλλων υπερρεαλιστών. Ο Αντρέ Μπρετόν τον έχει αποκαλέσει "από τα πιο φωτεινά και τολμηρά πνεύματα της εποχής". Στον πολιτικό-κοινωνικό τομέα έχει ενταχθεί από νωρίς στον τροτσκισμό και έχει συμμετάσχει στις ζυμώσεις του "Εκπαιδευτικού Ομίλου" ερχόμενος σε αντίθεση με το τότε πανεπιστημιακό κατεστημένο. Προσπαθεί να συνδυάσει τον μαρξισμό με τον Φροϊδισμό (πλαίσιο υπερρεαλισμού) και τον μαρξισμό με την τέχνη. Θεωρείται από τους πρώτους θεωρητικούς του υπερρεαλισμού στην Ελλάδα καθώς και από τους πρώτους απολογητές της αριστερής διανόησης. Αυτές του οι τοποθετήσεις είχαν προκαλέσει πολλές χλευαστικές και απορριπτικές αντιδράσεις από λογοτέχνες από τον συντηρητικό χώρο αλλά και από την αριστερά, λόγω της αντίφασης με την μεγαλοαστική του καταγωγή. Το 1934 δημοσιεύει τρεις μικρές ποιητικές συλλογές. Εκτός από το ποιητικό και το κριτικό του έργο, έχει μεταφράσει Τ.Σ. Έλλιοτ και Λουί Αραγκόν. Έχει ασκήσει επιθετική κριτική εναντίον του Καρυωτάκη, του Παλαμά και του Σολωμού ενώ έχει αναγνωρίσει από τους πρώτους της γενιάς του την αξία του έργου του Καβάφη. Το 1938 υπό τη σκιά του επερχόμενου πολέμου περνάει στη Λισαβόνα και μετά από ένα χρόνο στη Νέα Υόρκη όπου εγκαθίσταται πλέον μόνιμα. Την Ελλάδα επισκέπτεται μόνο για θέματα περιουσιακά. Στη νέα του πατρίδα, εγκαταλείπει την ποίηση και αφοσιώνεται αποκλειστικά στην τεχνοκριτική. Ο Νικόλας Κάλας μπορεί να συγκαταλεχθεί στη λεγόμενη "γενιά του '30". Είναι από τους πρώτους ποιητές της γενιάς του που χρησιμοποίησε ελεύθερο στίχο. Τα ποιήματά του ευρίσκονται στα όρια του "φουτουρισμού" και του μεταπολεμικού υπερρεαλισμού. Πρωτοπορεί υπερβαίνοντας την ως τότε ελληνική ποιητική παράδοση παίρνοντας τον τίτλο του "πρώτου Έλληνα μοντέρνου ποιητή". Το ιδεολογικό πλαίσιο αναφοράς του έργου του παραμένει σε όλη του τη ζωή μαρξιστικό. Το 1977 τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης για τη συλλογή του "Οδός Νικήτα Ράντου" που είχε δημοσιεύσει με το ψευδώνυμο Νικόλας Κάλας. Απεβίωσε το 1988.