Ο Κωνσταντίνος Τσάτσος (1899-1987) διετέλεσε πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας κατά το διάστημα από το Μάιο του 1975 έως τον Μάιο του 1980. Σπούδασε νομικά, κοινωνική φιλοσοφία και φιλοσοφία του δικαίου. Ως διπλωμάτης παρευρέθηκε στις διαπραγματεύσεις για την υπογραφή της Συνθήκης των Σεβρών. Από το 1932 ακολούθησε πανεπιστημιακή καριέρα. Λόγω της κριτικής που άσκησε στο δικτατορικό καθεστώς, ο Ιωάννης Μεταξάς διέταξε την εξόρισή του στη Σκύρο. Συμμετείχε στην Αντίσταση. Διέφυγε τη σύλληψη από τις κατοχικές δυνάμεις εγκαταλείποντας την Ελλάδα για τη Μέση Ανατολή το 1944. Το 1946 εισέρχεται στην πολιτική. Το 1949 αναλαμβάνει το Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων στην Κυβέρνηση Σοφούλη και κατά τα έτη 1950-51 ήταν υφυπουργός Συντονισμού. Εκλεγόταν ανελλιπώς βουλευτής με την Εθνική Ριζοσπαστική Ένωση (Ε.Ρ.Ε.) του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Μετείχε στις κυβερνήσεις από το 1956 έως το 1963. Μεταπολιτευτικά ανέλαβε το Υπουργείο Πολιτισμού στην Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας του Κ. Καραμανλή. Ήταν πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής που συνέταξε το Σύνταγμα του 1975, σύμφωνα με το οποίο καθιερώθηκε ως πολίτευμα η Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία. Το 1980 τιμήθηκε με το ευρωπαϊκό βραβείο Κούντενχοβε-Καλλέργη για τη συμβολή του στην ανάπτυξη του ευρωπαϊκού οράματος. Το συγγραφικό του έργο είναι εξαιρετικά ευρύ και σημαντικό. Περιλαμβάνει νομικά και φιλοσοφικά συγγράμματα, λογοτεχνικά κείμενα, επιστημονικές πραγματείες. Κατά τη διάρκεια της διδακτορίας εργάστηκε ως σύμβουλος της «Εκδοτικής Αθηνών» για τη συγγραφή της Ιστορίας του Ελληνικού Έθνους. Από το 1961 ήταν μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Επίσης υπήρξε ξένος εταίρος της Ακαδημίας Ηθικών και Πολιτικών Επιστημών της Γαλλίας, της Ρουμανίας και του Μαρόκου. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ΄30 ο Κωνσταντίνος Τσάτσος ήρθε σε επαφή με σημαντικούς λογοτέχνες . Γνωστή ήταν η φιλία του με τον Κωστή Παλαμά. Ήταν παντρεμένος με την Ιωάννα Σεφεριάδου, αδερφή του νομπελίστα ποιητή Γιώργου Σεφέρη.