Δείχνουμε στο βιντεοπροβολέα την εικόνα του ξυλόγλυπτου και τους αναφέρουμε ότι το εργαστήριο δημιουργίας του βρίσκεται σε ένα νησί των Δωδεκανήσων, όπως καταμαρτυρεί και το θέμα του που είναι πλεούμενα. Τους ζητάμε να μαντέψουν ποιο νησί μπορεί να είναι αυτό. Όταν αναφέρουν την Κάλυμνο, τη βρίσκουν στο χάρτη και στο Google Earth. Επίσης βρίσκουν ποια είναι η πρωτεύουσα του νησιού που ταυτόχρονα αποτελεί και λιμάνι του, δηλαδή την Πόθια. Στο Διαδίκτυο βρίσκουμε και προβάλουμε εικόνες του νησιού. Γίνεται αναφορά σε ξυλόγλυπτα. Ο/η εκπαιδευτικός ρωτά γιατί δε σώζονται από την αρχαιότητα ξυλόγλυπτα και έτσι γίνεται αναφορά στο πεπερασμένο υλικό του ξύλου. Επίσης, αναφέρεται σε ξυλόγλυπτα άλλων λαών, όπως τα τοτέμ. Ένα ξυλόγλυπτο αγαπημένο των παιδικών τους χρόνων είναι ο Πινόκιο. Με αφορμή αυτό το παραμύθι, παραλληλίζεται ο Τσεπέτο με κάθε καλλιτέχνη που δημιουργεί ξυλόγλυπτα, ο οποίος παίρνει ένα άμορφο ξύλο και το ζωντανεύει κατά μιαν έννοια, εφόσον του δίνει μορφή. Γίνεται προφορική αφήγηση του παραμυθιού. Ο εκπαιδευτικός τους δείχνει τα εργαλεία της ξυλογλυπτικής σε φωτογραφίες από το Διαδίκτυο ή με επίσκεψη σε εργαστήριο ξυλογλυπτικής, αν υπάρχει η δυνατότητα. Τα εργαλεία αυτά είναι η πόντα, το σουβλί, η ξύστρα, η ματσόλα, η σκαρπέλα. Στο τέλος με απλά εργαλεία, οι μαθητευόμενοι επιχειρούν να δημιουργήσουν και οι ίδιοι τα δικά τους ξυλόγλυπτα.