Ο Κωνσταντίνος Δημαράς (1904-1992) ήταν Έλληνας φιλόλογος, κριτικός και ιστορικός της νεοελληνικής λογοτεχνίας, ο πρώτος και σημαντικότερος μελετητής του νεοελληνικού διαφωτισμού. Φοίτησε αρχικά στην ιατρική σχολή την οποία εγκατέλειψε για να συνεχίσει τις σπουδές του στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών, πήρε τελικά πτυχίο από το Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, το οποίο και τον αναγόρευσε διδάκτορα Φιλολογίας. Συνεργάστηκε με επιφανείς προσωπικότητες της εποχής του όπως ο Δελμούζος και ο Αποστολάκης, ενώ κείμενά του δημοσιεύτηκαν σε γνωστά περιοδικά της εποχής όπως η Νέα Εστία. Το σημαντικότερο από τα έργα του Δημαρά είναι η "Ιστορία της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας", όπου συνέθεσε γνωστά και άγνωστα στοιχεία καταγράφοντας την πορεία της νεοελληνικής λογοτεχνίας, ερμηνεύοντας και εντάσσοντάς την σε ευρωπαϊκό πλαίσιο. Διετέλεσε Γενικός Διευθυντής του Iδρύματος Kρατικών Yποτροφιών και Διευθύνων Σύμβουλος του Eθνικού (τότε Bασιλικού) Iδρύματος Eρευνών. Επίσης, δίδαξε στο πανεπιστήμιο της Σορβόννης στην έδρα Nέας Eλληνικής Λογοτεχνίας, ενώ υπήρξε και διευθυντής του Nεοελληνικού Ινστιτούτου.