Πρόκειται για μια εξαιρετική ασπρόμαυρη φωτογραφία της Βούλας Παπαϊωάννου (Λάρισα 1898-Αθήνα 1990) με παιδιά στο Ζάννειο ορφανοτροφείο στον Πειραιά στα 1945-1946. Η Βούλα Παπαϊωάννου μετά την απελευθέρωση απαθανάτισε τραγικές προσωπικές ιστορίες και φυσιογνωμίες απλών ανθρώπων που παραπέμπουν μάλλον στην αξιοπρέπεια παρά στην εξαθλίωση. Η Βούλα Παπαϊωάννου εντάσσεται στο ρεύμα της «ανθρωπιστικής φωτογραφίας» που αναπτύχθηκε ως αντίδοτο της κατάλυσης των ανθρωπίνων αξιών εξαιτίας του πολέμου. Η φωτογραφία απεικονίζει τρία αγόρια, διαφορετικών ηλικιών, στον αύλειο χώρο του ορφανοτροφείου να παίζουν. Τα δύο συμμετέχουν ενεργά στο παιχνίδι ενώ το τρίτο, το πιο μικρό, χαίρεται μόνο και μόνο ως παρατηρητής. Το Ζάννειο Ίδρυμα Παιδικής Προστασίας και Αγωγής ιδρύθηκε το 1874 από την Ελένη Ζαννή, χήρα του εμπόρου και ευεργέτη του Πειραιά Νικήτα Ζαννή. Μέχρι το 1950 περιέθαλπε χιλιάδες από τα ορφανά παιδιά που είχε αφήσει πίσω του ο πόλεμος, ενώ σήμερα φιλοξενούνται παιδιά από πολύτεκνες, μονογονεϊκές και με οικονομικά προβλήματα οικογένειες.