Μια εξαιρετική ασπρόμαυρη φωτογραφία της Βούλας Παπαϊωάννου (Λάρισα 1898 -Αθήνα 1990) που απεικονίζει άνδρες φορτωμένους με προσανάμματα στα 1945-1946. Τα προσανάμματα ήταν απαραίτητα για να ανάψουν τη φωτιά στον ξυλόφουρνο και στο τζάκι. Οι άνδρες χωρικοί επιστρέφουν από τις αγροτικές τους ασχολίες φορτωμένοι, κουρασμένοι αλλά ευθυτενείς και περήφανοι. Τα χιονισμένα βουνά και η ενδυμασία των ανδρών «μαρτυρούν» τον τόπο και την εποχή λήψης της φωτογραφίας. Η φωτογράφος, Βούλα Παπαϊωάννου, μετά την απελευθέρωση ως υπεύθυνη του φωτογραφικού τμήματος της UNRRA περιηγήθηκε τη ρημαγμένη ελληνική ύπαιθρο και κατέγραψε τις δύσκολες συνθήκες επιβίωσης των κατοίκων της. Απαθανάτισε προσωπικές ιστορίες και φυσιογνωμίες απλών ανθρώπων που παραπέμπουν μάλλον στην αξιοπρέπεια παρά στην εξαθλίωση. Η Βούλα Παπαϊωάννου εντάσσεται στο ρεύμα της «ανθρωπιστικής φωτογραφίας» που αναπτύχθηκε ως αντίδοτο της κατάλυσης των ανθρώπινων αξιών εξαιτίας του πολέμου.