Πρόκειται για σχέδιο αγάλματος της θεάς του κυνηγιού, της Άρτεμης. Πιθανότατα είναι φανταστική αναπαράσταση της Άρτεμης πάνω σε ψηλό βάθρο. Η θεά απεικονίζεται με κοντό χιτώνα, ετοιμοπόλεμη. Στο ένα της χέρι κρατά το τόξο της, ενώ το άλλο ετοιμάζεται να οπλιστεί με βέλος από τη φαρέτρα της. Στα πόδια της στέκεται και την παρακολουθεί ένας σκύλος. Στο βάθρο, που είναι τόσο ψηλό όσο και το άγαλμα, είναι χαραγμένοι στα ελληνικά τέσσερις στίχοι. Η εικόνα βρίσκεται στο βιβλίο Stephanopoli Dimo and Nicolo. Voyage de Dimo et Nicolo Stephanopoli en Grèce, pendant les années 1797 et 1798... [etc.], vol. Ι, London, 1800. O Dimo Stephanopoli (1749-1821) είχε μανιάτικη καταγωγή. Ήταν Κορσικανός αξιωματικός του ιππικού, βοτανολόγος και φυσιοδίφης. Ήταν απόγονος του τελευταίου Έλληνα αυτοκράτορα της Αυτοκρατορίας της Τραπεζούντας και όταν αυτό αναγνωρίστηκε από τον Λουδοβίκο ΙΣΤ΄ προσέθεσε στο επίθετό του το όνομα των Κομνηνών (Démétrius Stephanopoli de Comnène). Σε ηλικία εβδομήντα ετών επισκέφτηκε την Ήπειρο και τη Mάνη, συνοδευόμενος από τον εικοσάχρονο ανεψιό του Nicolo. Η επίσημη εκδοχή για το ταξίδι ήταν η συλλογή θαλάσσιων βοτάνων, αλλά ο πραγματικός σκοπός τους ήταν να συγκεντρώσουν, για λογαριασμό του Bοναπάρτη, πληροφορίες για τις πολιτικές διαθέσεις των κατοίκων. Είναι σημαντικό να αναφερθεί ότι στο Οίτυλο μεταξύ του 1672 και 1674, δημιουργήθηκαν κύματα προσφύγων. Δύο μεγάλες οικογένειες της περιοχής, οι Γιατριάνοι-Μεδίκοι και οι Κομνηνοί-Στεφανόπουλοι μετανάστευσαν οι πρώτοι στην Τοσκάνη και οι δεύτεροι στη Γένοβα, ενώ μέλη και των δύο οικογενειών εγκαταστάθηκαν στη Κορσική. Στην πλατεία του χωριού βρίσκεται η ανάγλυφη πλάκα της αδελφοποίησης του Καργκέζε με το Οίτυλο(1990).