Σχετικά με το έργο του Κυπραίου, παραθέτουμε την άποψη της Ευρυδίκης Τρισσόν - Μιλσανή, συνεργάτιδας του Κέντρου Ζώρζ Πομπιντού: «Το γεγονός ότι ο ζωγράφος δεν θυσίασε την αυτονομία του και την προσωπική του έρευνα στα κινήματα της μόδας, συνετέλεσε ώστε το έργο του, ένα απ’ τα σημαντικότερα σήμερα στην Ελλάδα, να κατέχει σε μεγάλο βαθμό αυτή την ιδιότητα της ζωγραφικής που τόσο αποζητάμε και που τα τελευταία χρόνια έχουμε στερηθεί: Την γοητεία έξω απ’ το χρόνο, την απόλαυση εκείνη του βλέμματος που προσφέρουν μόνο τα αυθεντικά έργα, τα οποία, έξω από διαμάχες της avant-garde παραμένουν απόλυτα μοντέρνα και αγγίζουν την ευαισθησία… ». Στην πορεία του καλλιτεχνικού του βίου ο ζωγράφος έλκεται από την αφαίρεση, πειραματίζεται με την τεχνική του collage, ενδίδει σε παραστατικούς τρόπους έκφρασης, ενσωματώνει μορφές του μινωικού και του μυκηναϊκού πολιτισμού, αλλά και της Αναγέννησης, ακολουθεί συχνά μικτές τεχνικές, αφιερώνεται στο υποβλητικό νησί της Πάτμου. Το συγκεκριμένο έργο μπορεί να αξιοποιηθεί στο μάθημα της Αισθητικής αγωγής, σε ερευνητικές εργασίες, όπου αλλού κρίνει ο εκπαιδευτικός, ως έναυσμα για προβληματισμό και αυθεντική δημιουργία.