Μελετώντας τον βίο και το έργο του Θανάση Μακρή ερχόμαστε σε επαφή με έναν σημαντικό νέο Έλληνα ζωγράφο της "γενιάς του '80". Το έργο του, ως ένα βαθμό συγγενές με του Νίκου Λυτρα, περιλαμβάνει πορτραίτα, τοπία, γυμνά και είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα λιτής αφαιρετικής αλλά πάντα αναπαραστατικής προσέγγισης του επιλεγμένου κάθε φορά θέματος. Οι μαθητές μπορούν να διακρίνουν τα αποτελέσματα της επιλογής έντονων θερμών χρωμάτων και στοιχείων ρεαλισμού και εξπρεσιονισμού. Επίσης μέσα από το έργο του μπορεί να μελετηθεί ο πορτραιτίστας που επιδιώκει να αναδείξει τον εσωτερικό κόσμο των προσώπων του και ο τοπιογράφος που πέραν από την απεικόνιση του χώρου επιδιώκει να αναδείξει τη σχέση του καλλιτέχνη με το χρώμα και με τη ζωγραφική επιφάνεια. Μελετώντας τον βίο και το έργο του Θανάση Μακρή, ερχόμαστε σε επαφή με ένα ζωγράφο της "γενιάς του '80" όπου στην ΑΣΚΤ είχαν αρχίσει τα προγράμματα σπουδών να γίνονται πιο ευέλικτα και πιο ανοικτά σε επιδράσεις από το εξωτερικό. Χωρίς να εγκαταλείπεται η ελληνικότητα της δουλειάς τους, υπήρχε μια θεματική προσθήκη με προβληματισμούς σχετικούς με τη φύση και το περιβάλλον. Επίσης είχαν αρχίσει να εξέρχονται πιο ολοκληρωμένοι καλλιτέχνες αφού με το πέρας των σπουδών έπρεπε να έχουν έτοιμη μια πλήρη πρόταση παρουσίασης. Αυτό συνετέλεσε στο να βρίσκουν από πολύ ενωρίς, οι εκπρόσωποι αυτής της "γενιάς" μεγάλη ανταπόκριση από συλλέκτες και γκαλερίστες γεγονός που συνεισέφερε στην αναβάθμιση του έργου τους αλλά και την ανανέωση του αισθητικού κριτηρίου του ευρύτερου κοινού.