Σ’ αυτό το κλιπ κατανοούμε τον τρόπο με τον οποίον ο Ευριπίδης επεξεργάζεται το μύθο της Ιφιγένειας, καθώς είχε επηρεαστεί από τη σοφιστική διδασκαλία. Έτσι, οι ήρωες είναι συνολικά πιο κοντά στα ανθρώπινα μέτρα και η Ιφιγένεια παρουσιάζεται ουσιαστικά ως το θύμα ενός άνομου πολέμου, στον οποίον οι στρατιωτικοί προσδοκούν τη λεηλασία ενός πλούσιου τόπου. Στο απόσπασμα από την παράσταση αποκαλύπτεται η φαυλότητα του Αγαμέμνονα μέσα από το διάλογό του με τον αδελφό του Μενέλαο.