Η ικανότητα του παιδιού να φροντίζει τον εαυτό του δεν είναι κάτι που μαθαίνεται άμεσα, αλλά κάτι που το παιδί κατακτά σταδιακά, μέσα από διαδικασίες που διευκολύνουν την ομαλή ανάπτυξη της προσωπικότητάς του. Επηρεάζεται και καθορίζεται όχι μόνο από τις πληροφορίες που του παρέχονται σε γνωστικό επίπεδο, αλλά και από μια σειρά ψυχοκοινωνικών παραγόντων (αυτοεκτίμηση, ενσυναίσθηση, επικοινωνία κτλ). Η εμπειρία και η καθημερινότητα των μαθητών και των εκπαιδευτικών επιβεβαιώνει σε μεγάλο βαθμό την άποψη που υπογραμμίζει τη διάσταση μεταξύ γνώσης και συμπεριφοράς. Η αξία της αποκτηθείσας γνώσης ακυρώνεται στην πράξη συχνά, αν τα κίνητρα του ατόμου δεν είναι επικεντρωμένα στην επιθυμία και την ικανότητά του να φροντίζει τον εαυτό του. Ως εκ τούτου, οι θεματικές ενότητες της αγωγής υγείας προϋποθέτουν: την εισαγωγή των απαραίτητων πληροφοριών με σύγχρονες παιδαγωγικές μεθόδους, κατάλληλα προσαρμοσμένες στο ηλικιακό επίπεδο των μαθητών και την ενίσχυση της ικανότητας του ατόμου να κατανοεί και εν συνεχεία να επεξεργάζεται τη δυσκολία της εφαρμογής στην πράξη αυτού που γνωρίζει θεωρητικά. Η σύζευξη γνώσης και βιώματος αναδεικνύεται ως βασικός παιδαγωγικός στόχος, καθώς ο μαθητής με τον τρόπο αυτόν έχει τη δυνατότητα να αναρωτηθεί, να προβληματιστεί και τελικά να διερευνήσει τα κίνητρα που τον ωθούν στην εκάστοτε συμπεριφορά του, στοιχεία που δεν έχουν πάντοτε ορθολογικά επιλεγεί από τον ίδιο. Οποιαδήποτε παρέμβαση προς την κατεύθυνση της αγωγής για τη στοματική υγεία προϋποθέτει τη συνειδητοποίηση της αξίαςτου στόματος και των λειτουργιών που συνδέονται με αυτό. Σε διαφορετική περίπτωση, οποιαδήποτε επεξεργασία επαυξάνει τον κίνδυνο να παρουσιαστεί ως στεγνή πληροφόρηση, επικεντρωμένη στην ιατρική ανατομία και τις τεχνικές φροντίδας ή ως μια ηθικολογική και διδακτική στάση που θα υπενθυμίζει το χρέος και την ευθύνη να φροντίζουμε τα δόντια μας , διότιέτσι πρέπει, αυτό επιθυμούν οι γονείς, οι δάσκαλοι, οι επιστήμονες. Υπό το πρίσμα αυτής της θεωρητι ...