Πρόκειται για ξυλογραφία, στην οποία απεικοίζεται ο ποιητής και θεατρικός συγγραφέας Σπυρίδων Βασιλειάδης (Πάτρα, 1845 - Παρίσι, 1877), ο οποίος ανήκει στην Α΄ Αθηναϊκή σχολή με επιρροές από τον Ουγκώ και το Λαμαρτίνο και κύρια χαρακτηριστικά το ρομαντισμό και την χρήση της καθαρεύουσας. Ήταν ανήσυχο πνεύμα, σύχναζε στα βιβλιοπωλεία και τα γραφεία των περιοδικών της εποχής, καθώς και στους φιλολογικούς συλλόγους, κυρίως στον Παρνασσό, του οποίου ήταν ιδρυτικό μέλος, ενώ επιμελήθηκε επίσης της ίδρυσης της Σχολής Απόρων Παίδων. Χρησιμοποιούσε το ψευδώνυμο Ωρίων και στα έργα του υπάρχει έντονη απαισιοδοξία, μελαγχολία, πόνος και κάποια σατιρική διάθεση. Πέθανε σε ηλικία 32 ετών από φυματίωση, παρόλα αυτά μας άφησε πλούσιο έργο (επτά πεζογραφήματα, επτά επιφυλλίδες, τρία δοκίμια, επτά λόγους, δώδεκα κριτικές μελέτες και έντεκα θεατρικά έργα).