Πρόκειται για σκίτσο αγνώστου καλλιτέχνη, που απεικονίζει τον Μήτσο Παπανικολάου, ποιητή του Μεσοπολέμου. Τον παρουσιάζει σε στάση προφίλ, με στιλ διανοούμενου, σκεφτικό σαν να διαβάζει κάτι. Ο Μήτσος Παπανικολάου γεννήθηκε στην Ύδρα το 1900 και εγκαταστάθηκε στον Πειραιά. Δημοσίευσε τα πρώτα του ποιήματα στο περιοδικό του Γρ. Ξενόπουλου "Η διάπλασις των Παίδων". Δούλεψε ως δημοσιογράφος και διατέλεσε αρχισυντάκτης και διευθυντής στο περιοδικό "Μπουκέτο". Ασχολήθηκε με μεταφράσεις ξένης λογοτεχνίας, την κριτική και το δοκίμιο. Το ποιητικό του έργο είναι μικρό σε ποσότητα αλλά εξαιρετικό σε ποιότητα, στο πνεύμα του συμβολισμού, με 50 περίπου ποιήματα γεμάτα νοσταλγία για τη χαμένη πρώτη νιότη. Το πάθος του για τα ναρκωτικά συνέπεσε με τα δύσκολα χρόνια της Κατοχής. Οι φίλοι του φρόντισαν να τον βάλουν στο δημόσιο Ψυχιατρείο. Εκεί πέθανε μετά από μια δυνατή δόση ναρκωτικών το 1943.