Η ανάγνωση ιστορικών πηγών για την υπερατλαντική μετανάστευση στα τέλη του 19ου και τις αρχές του 20ού αιώνα, με την αξιοποίηση ενός αυθεντικού ιστορικού ντοκουμέντου, αποτελεί αυτόνομο μαθησιακό αντικείμενο, το οποίο προσομοιώνει τον τρόπο εργασίας των ιστορικών στο πλαίσιο της γνωστικής μαθητείας. Η χρήση και η αξιοποίηση των ιστορικών πηγών αποτελούν προτεραιότητα των ιστορικών στην προσπάθειά τους να προσεγγίσουν το παρελθόν και να το καταστήσουν ιστορικό. Στην ίδια κατεύθυνση, η χρήση των ιστορικών πηγών στη σχολική τάξη, με την ανάδειξη της παιδαγωγικής και ιστορικής διάστασης του ιστορικού ερωτήματος και την αξιοποίηση συγκεκριμένων δραστηριοτήτων μελέτης, επιτρέπει την άμεση συμμετοχή των μαθητών σε διαδικασίες διερευνητικής μάθησης και οικοδόμησης της ιστορικής γνώσης. Οι μαθητές έχουν τη δυνατότητα, με την αξιοποίηση του συγκεκριμένου γραπτού ντοκουμέντου, να γνωρίσουν στοιχεία για το υπερατλαντικό μεταναστευτικό ρεύμα των Ελλήνων στα τέλη του 19ου και τις αρχές του 20ού αιώνα, να διακρίνουν επιμέρους στοιχεία της εμπρόθετης λειτουργίας του δημιουργού κάθε ιστορικής πηγής και να καταδείξουν μορφές μονομέρειας και προκατάληψης. Ακόμη, μέσω της δραστηριότητας διερεύνησης, οι μαθητές μπορούν να κατανοήσουν αιτιώδεις σχέσεις στο πλαίσιο της περιόδου, να εμπλακούν με την πολυπλοκότητα του ιστορικού παρελθόντος και να προχωρήσουν στην απάντηση του ιστορικού ερωτήματος που διαμόρφωσαν στη βάση συγκεκριμένων κριτηρίων. Η διαδικασία ανατροφοδότησης, με την παροχή πρόσθετου ιστορικού υλικού, επιτρέπει την εκ νέου διαμόρφωση των αρχικών απαντήσεων με τις αλλαγές που κρίνονται απαραίτητες, με την ενεργό εμπλοκή τόσο των μαθητών όσο και του εκπαιδευτικού.